ΜΑΝΙ ΜΑΝΙ-ΠΕΣΤΟ

ΕΝΤΕΧΝΗ ΚΡΙΤΙΚΗ

….«άλλη μια γκρίζα μέρα ξεκινάει, και αυτό είναι αρκετό να με κάνει να μιλήσω ….» τραγουδάει, και συνεχίζω όσο πιο αισιόδοξα και συνοπτικά γίνεται:

Κάτι τέτοιες μέρες είναι που θέλεις να βγεις, και να φωνάξεις ,για όλα όσα γίνονται ,και όσο το σκέφτεσαι ,τελικά θέλεις να πεις για τα πάντα.

Πόσο ωραίο θα ήταν να ζεις και να μιλάς ,με τέτοιο τρόπο,έτσι ώστε να τα λες και να τα εξηγείς όλα συγχρόνως; Σαν απόσταγμα – με μια λέξη, με την θεωρία που τα εξηγεί όλα.

Σήμερα από τη μια έχουμε τον λαό, (εργατική τάξη , αστική τάξη ,λούμπεν ,κλέφτες, αστυνόμους, αλλοτριωμένους η όχι) που ζει (όπως ζει) και για να επιβιώσει , φιλοσοφεί , συλλογικά μέσα από το σχολείο , την οικογένεια τις παρέες, την παράδοση την εκκλησία ,τα κόμματα και άλλες δομές . Οσο λειτουργεί η συγκεκριμένη διαδικασία όλοι μας, βαδίζουμε έχοντας βάλει στον αυτόματο πιλότο την ζωή μας , πετώντας σε τροχιές που σιγά σιγά, λοξοδρομούν και εκπίπτουν (χαμηλά, πιο χαμηλά).

Οπότε καταλήγει η ζωή να γίνει, μια συνεχή ακρόαση των πτώσεων. Καθημερινές πτώσεις αγγέλων σαν σε βομβαρδισμό ,με τις σειρήνες στο τέρμα να σε μαγεύουν ,μην αφήνοντας σε να καταλάβεις ,τι γίνεται.

Σε ποιους να ανατρέξουμε για βοήθεια ,τι δάνεια πρέπει να πάρουμε, τι υπέρβαση πρέπει να γίνει για να ξεφύγουμε της πτώσης ;

Η διανόηση ζει σε άλλο κόσμο, καταδικασμένη να παρατηρεί και να δηλώνει .

Δεν ελπίζω για σωτηρία ,αλλά καταλαβαίνοντας την θέση μας, λέω ότι η αμπελοφιλοσοφία του συλλογικού, όσο καλά και αν μας κάνει να νοιώθουμε , καταλήγει δυστυχώς ανεπαρκής.

Πρέπει να ξεφύγουμε από το συλλογικό και με διαδικασίες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους ,να πάμε προς το ατομικό (που έχει χαθεί) . Η ζωή μας να είναι μια βόλτα από το ατομικό προς το συλλογικό και το ανάποδο.

Τι εργαλείο θα χρειαστεί για να γίνει πράξη ; Η καλλιέργεια του νου με εργαλείο την σκέψη και την αμφισβήτηση (σήμερα χρειάζεται έτσι κι αλλιώς).

Να μάθουμε να σκεφτόμαστε – να κρίνουμε μόνοι μας .Να μπορούμε να καταλάβουμε πότε ζούμε ,με τα παραμύθια ,και πότε μέσα σ’ αυτά. Το βράδυ πριν πέσουμε για ύπνο σαν προσευχή. Το πρωί αντί για καλημέρα. Να το προπονήσουμε με ασκήσεις και αναβολικά , έτσι ώστε να τερματίσουμε πρώτοι αφήνοντας πίσω τον εαυτό μας και μετά ξανά και ξανά για την επόμενη ολυμπιάδα.

Οπότε όταν θα βρεθούμε σε αυτό που λέγαμε συλλογικό να μιλήσουμε (και να ζήσουμε) ,και να πούμε για την αλήθεια μας , κλείνοντας το διακόπτη του αυτόματου πιλότου ,αλλάζοντας πορεία (προς το άγνωστο, βεβαία) , στοχεύοντας όμως τον ήλιο.

Αυτό είναι λοιπόν το μάνι ΜΑΝΙ-ΠΕΣΤΟ μου।

To μάνι ΜΑΝΙ-ΠΕΣΤΟ είχε αναρτηθεί στην αρχή του blog , αλλά σε ένα στριφογύρισμα της σωρού του Στάλιν , μέσα στον τάφο του ,(παρ΄ ότι ισχυρίζεται το ΚΚΕ ότι ζει), έπεσε …..

Σήμερα αναρτάται ξανά ,όχι για να του αποδοθούν τιμές,(αλά Εθνικής αντίστασης) αλλά για να πατήσουν πάνω του οι James του “The morning after” και οι Arcade Fire του ¨The Suburs” το 2010 και να αποδείξουν τα γραφόμενα του 2008.

Σε μια αποστροφή τότε είχε τεθεί η ερώτηση «Σε ποιους να ανατρέξουμε για βοήθεια ,τι δάνεια πρέπει να πάρουμε…..». Η απάντηση έχει έρθει από το ΔΝΤ «όχι άλλα δάνεια από άλλους ,μόνο εμείς δανείζουμε…»

Η Ελλάδα ήταν και αυτή στον αυτόματο πιλότο (όπως σχεδόν όλοι μας) και ο πιλότος , κάποιος «….άκης» , για να μας σώσει , τον έβγαλε για να οδηγήσει στα συγκρουόμενα ……

Ο επόμενος πιλότος «….άκης» αφού ψέλλισε διακόσιες φορές WILCO πήρε το σαράβαλο, ξαναέβαλε σε λειτουργία τον αυτόματο πιλότο και ξεκίνησε για την δικιά του βόλτα στα συγκρουόμενα….

Οπότε πρέπει να ξεκινήσει αυτή η βόλτα (στα συγκρουόμενα) από το ατομικό (που πρέπει εν’ τω μεταξύ να ξεθεωθεί στην προπόνηση) προς το συλλογικό και το ανάποδο. Ετοιμάστε τις μάρκες σας….

Στα αυτοκινητάκια (αεροπλανάκια) για βοήθεια θα βάλουμε, όπως προαναφέρθηκε τους James σε ένα ,και τους Arcade Fire σ’ ένα άλλο ,εμείς είμαστε στο σαράβαλο….

Ξεκινώντας ,στόχος μας θα είναι, να ακολουθούμε τα προαναφερθέντα αεροπλανάκια. Αλλα επειδή ακόμη έχουμε την τύφλα μας, θα ακούμε τους ήχους και τα λόγια….

Οι James θα μας βάλουνε να μιλάμε στον καθρέπτη σε πρώτο πρόσωπο και με μουσική που θα εισχωρήσει μέσα μας ,θα δονεί και θα δονείται , κάνοντας μας ,να οδηγούμε το σαράβαλο ,με αναμνήσεις από την άλλη ζωή που έχουμε ήδη ζήσει στα όνειρα μας…..

Δεξιά, αριστερά και το επόμενο αεροπλανάκι , των Arcade Fire. Η τύφλα εξακολουθεί αλλά τα λόγια και η μουσική είναι πάντα εκεί. Οι παραινέσεις- προτροπές τώρα είναι σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Μας καλούν να πάμε κάπου (στα προάστια) αφού σκάψουμε πρώτα το τούνελ της γειτονιάς μας….

“I forget to forgive so I lookaway”

«Dead shopping malls rise like mountains beyond mountains
And there's no end in sight.I need the darkness, someone please cut the lights»

Και οι δύο θα μας δώσουν πέρα από την μουσική τους και από ένα κλειδί. Αν τα βάζουμε ,έστω εναλλάξ ,στην μίζα του σαράβαλου , ποιος ξέρει μπορεί και να πάρει μπρός….

Ας σημειωθεί ότι οι James όπως και οι Arcade Fire είναι θύματα της προσδοκίας που καλλιεργήθηκε γύρω από το όνομα τους. Μεσσίες εννοείται πως δεν είναι, και οι τελευταίες τους δουλειές δεν είναι και τα ¨αριστουργήματα¨…

Όμως το κλειδί θα στο δώσουν .

ΠΕΡΙ ΚΑΠΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ

Θα περιμένουμε όλοι με αγωνία να δούμε αν η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς χώρους θα οδηγήσει μετά από κάποια χρόνια στο ποθούμενο αποτέλεσμα που θα πρέπει λογικά να είναι η μείωση της θνητότητας και νοσηρότητας σε νοσήματα στα οποία εμπλέκεται το κάπνισμα ως πρωταρχικός παράγων κινδύνου. Όμως για όσους αναζητούν την αλήθεια όχι στην επιφάνεια αλλά στην βαθύτερη ουσία των πραγμάτων είναι γνωστό ότι η λυσσαλέα καταδίωξη της συνήθειας του καπνίσματος δεν βασίζεται μόνο σε επιστημονικές αλήθειες αλλά αποτελεί κομμάτι μιας σύχρονης καταδίωξης μαγισσών.

Η αντικαπνιστική εκστρατεία δεν είναι καθόλου πρόσφατη και φαίνεται ότι η επίθεση εναντίον του καπνίσματος έχει ξεκινήσει εδώ και πολλούς αιώνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ισπανία του 1493 καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση ο πρώτος Ευρωπαίος καπνιστής, στην Αγγλία το 1604 υπήρξε πολύ μεγάλη αύξηση στον φόρο του καπνού–όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα–το 1676 στον Καναδά απαγορεύτηκε το κάπνισμα στους δρόμους, στις ΗΠΑ το 1899 ο αντικαπνιστικός ακτιβισμός κορυφώνεται και ζητεί την απαγόρευση του καπνίσματος, στη ναζιστική Γερμανία το κάπνισμα θεωρείται αισχρή εβραϊκή συνήθεια και το 1944 απαγορεύθηκε στα μέσα μαζικής μετακίνησης.

Είναι απόλυτα βέβαιο ότι τα σύγχρονα αντικειμενικά επιστημονικά δεδομένα αναδεικνύουν μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ του ενεργητικού καπνίσματος και του καρκίνου του πνεύμονα ή της στεφανιαίας νόσου. Ομως εξακολουθούν να υπάρχουν αντίθετες απόψεις σχετικά με τους κινδύνους από το παθητικό κάπνισμα και μάλιστα ο Βρετανός γιατρός Michael Fitzpatrick στο βιβλίο του με τίτλο «Η Τυραννία της Υγείας» ισχυρίζεται ότι σε πολλές κλινικές μελέτες που αφορούν το παθητικό κάπνισμα υπάρχει ένα πρόβλημα στατιστικής μεθοδολογίας, που ενώ μεν ο σχετικός κίνδυνος (ως ποσοστό αύξησης) για καρκίνο του πνεύμονα εμφανίζεται σημαντικός, όμως οι απόλυτοι αριθμοί όσων παθητικών καπνιστών έπαθαν καρκίνο εξακολουθούν να μη διαφέρουν αξιοσημείωτα από τους μη καπνιστές. Ακόμη ίσως δεν έχουν προβληθεί και συζητηθεί επαρκώς όσες κλινικές μελέτες δεν έχουν δείξει σημαντική σχέση μεταξύ καρκίνου και παθητικού καπνίσματος. Πιθανά ένα κομμάτι της δίωξης εναντίον του παθητικού καπνίσματος να συνιστά απλά κυνήγι μαγισσών.

Αυτό που είναι απόλυτα βέβαιο είναι ότι το κάπνισμα επιδεινώνει την καθημερινή ποιότητα ζωής του καπνιστή πχ την αντοχή στην άσκηση, την στοματική υγιεινή, την ποιότητα του ύπνου, την ανάπτυξη συμπεριφοράς εξάρτησης. Επίσης είναι γενικά αποδεκτό ότι το να καπνίζεις δίπλα σε έναν μη-καπνιστή συνιστά αγενή και αντικοινωνική συμπεριφορά. Όμως είναι βέβαιο ότι, πέραν των επιστημονικών δεδομένων, στην άνευ όρων καταδίωξη των καπνιστών έχουν υπεισέλθει και ψυχοκοινωνικά στοιχεία, όπως π.χ. η απαγόρευση των απολαύσεων από την προτεσταντική ηθική και μια προσπάθεια ελέγχου των μαζικών συμπεριφορών από τη σύγχρονη εξουσία. Επίσης έχει σίγουρα αναπτυχθεί μια σύγχρονη οικονομία που βασίζεται στην αντικαπνιστική τρομολαγνεία (βλ. αντικαπνιστική βιοτεχνολογία, κέντρα απεξάρτησης, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, κρατική φοροείσπραξη, αντικαπνιστικά πρόστιμα)

Πιθανά ο επόμενος στόχος στο κυνήγι των μαγισσών θα είναι το λίπος και μάλλον θα επικηρυχθούν οι παχύσαρκοι προς ωφέλειαν των διαιτολόγων, κέντρων αδυνατίσματος, φαρμακευτικών εταιρειών, ενδοκρινολόγων, καρδιολόγων, ψυχολόγων, ψυχιάτρων, επανορθωτικών και αισθητικών χειρουργών και πλείστων άλλων επαγγελμάτων. Και βέβαια κανείς δεν θα αγγίξει τις σύγχρονες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που ευνοούν την παχυσαρκία και το κάπνισμα όπως η φτώχεια, οι κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες, η διάλυση της οικογένειας, η ανεργία, η έλλειψη δημόσιας προληπτικής φροντίδας στα σχολεία. Και αν μας τελειώσουν το κάπνισμα και η παχυσαρκία, τι θα γίνωμεν τότε δίχως βαρβάρους; Ίσως τότε να γεννηθεί ένας μελλοντικός ακτιβισμός εναντίον νέων μαγισσών όπως ο καφές, το τσάι ή η σοκολάτα

ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΣΑΣ

       Το πρώτο δείγμα γραφής στο χώρο του φαρμάκου, έδωσε προχθές ο νέος Υπουργός Υγείας κ. Λοβέρδος, ο οποίος αμα τη αφίξει του στη Θεσσαλονίκη έσπευσε να επισκεφθεί και να συγχαρεί τη διευθύντρια του νοσοκομειακού φαρμακείου του ΑΧΕΠΑ για το έργο της στην καταπολέμηση της φαρμακευτικής σπατάλης.

       Ο κ Υπουργός αποκάλεσε το φαρμακείο "πρότυπο", επειδή η διευθύντρια μείωσε τις φαρμακευτικές δαπάνες εφαρμόζοντας κυρίως το μέτρο της υποχρεωτικής αντικατάστασης των πρωτότυπων φαρμάκων που ζητάν οι γιατροί των κλινικών με φθηνότερα αντίγραφα. Για όποιον δε γνωρίζει, τα αντίγραφα φάρμακα είναι φάρμακα χημικώς όμοια με τα πρωτότυπα, αποδεδειγμένα ίδιας κλινικής αποτελεσματικότητας και κοστίζουν 20% φθηνότερα απ' αυτά. Κυκλοφορούν στην αγορά όταν -μετά από παρέλευση δεκαετίας- τα πρωτότυπα χάσουν την πατέντα τους.

       Η κυρία διευθύντρια, είχε προλάβει να γίνει γνωστή στο πανελλήνιο μήνες πριν, όταν κατήγγειλε στις κάμερες ότι λόγω της πρακτικής της αυτής και λόγω του πολέμου που έχει εξαπολύσει εναντίον της ιατρικής ασυδοσίας, δέχεται απειλές για τη ζωή της από φαρμακευτικές εταιρείες, Το θέμα, κατά τρόπο μαθηματικό, πήρε διαστάσεις -πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς;- και ο κύριος Λοβέρδος βγήκε στα κανάλια έμπλεος αγανάκτησης και εν είδη νταβατζή δήλωσε ότι όποιος τολμήσει να πειράξει έστω και μία τρίχα από το golden girl της νοσοκομειακής φαρμακευτικής θα εχει να κάνει μαζί του.

      Η ειρωνεία που διακρίνετε στην παραπάνω περιγραφή των γεγονότων δεν οφείλεται στην αντίθεσή μας σε μέτρα περιορισμού της φαρμακευτικής ασυδοσίας, αλλά στο ότι η επί χρόνια πρακτική της κυρίας διευθύντριας να δίνει το σκεύασμα που αυτή επιθυμεί και όχι αυτό που συνταγογραφεί ο γιατρός ήταν παράνομη και αντίθετη με τις διατάξεις του νόμου που όριζε ότι ο γιατρός συνταγογραφεί τη μάρκα του φαρμάκου που έκρινε ο ίδιος απαραίτητη και ο νοσοκομειακός φαρμακοποιός απλώς φροντίζε για την ορθή εκτέλεση της επιθυμίας του γιατρού. Με άλλα λόγια ο κ. Λοβέρδος δίνοντας συγχαρητήρια στο φαρμακείο του ΑΧΕΠΑ, επικρότησε παράνομη πράξη και παρακίνησε χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους να κάνουν του κεφαλιού τους, αρκεί να πιστεύουν ότι με τις πράξεις τους ωφελείται το δημόσιο. Δεν πρέπει να αποσιωπηθεί ότι η πρακτική του ΑΧΕΠΑ ήταν μόνιμο αίτημα του συλλογικού οργάνου των νοσοκομειακών φαρμακοποιών, δηλαδή της ΠΕΦΝΙ και στο οποίο ανήκει η κ. διευθύντρια. Είναι απόλυτα ενδεικτικό του διοικητικού - πολιτικού τοπίου της χώρας ότι αντί ο κ. Υπουργός ή οποιοσδήποτε υπουργός Υγείας πριν από αυτόν  να υιοθετήσει τις απόψεις της ΠΕΦΝΙ και να νομοθετήσει την υποχρεωτική συνταγογράφηση των αντιγράφων σε όλα τα επίπεδα -νοσοκομειακά και ιδιωτικά φαρμακεία- προτίμησε να επικροτήσει το αντάρτικο του ΑΧΕΠΑ, παρακινώντας ουσιαστικά τους υπολοίπους συναδέλφους της σε παρανομία. 

     H προστασία που προσφέρει ο κάθε υπουργός στους ευσυνείδητους δημόσιους λειτουργούς εξαντλείται στο βαθμό και μόνο που οι πράξεις αυτών των υπαλλήλων εξυπηρετούν τις ανάγκες της πολιτικής προβολής του. Αλλιώς ο κάθε υπουργός θα ψήφιζε χρήσιμους νόμους που θα καταργούσαν την ανάγκη ύπαρξης δημοσίων υπαλλήλων-καμικάζι-vigilante. Δυστυχώς όμως σε αυτήν τη χώρα δε μετράει η χρησιμότητα αλλά η φιγούρα. Η προβολή που κερδίζει ο κύριος κάθε υπουργός από τέτοια γεγονοτίδια αντιστοιχεί σε διαφημιστική δαπάνη εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, εξ' ου και η χρησιμότητα των "ηρώων" δημοσίων υπαλλήλων και των ΜΜΕ. Διατρέχοντας τον κίνδυνο να γίνω κουραστικός ξαναλέω ότι όταν ένας υπουργός εντοπίζει κάποιο πρόβλημα στη λειτουργία των τομέων αρμοδιότητάς  του πρέπει να νομοθετεί και όχι να καλεί σε παρανομία - γιουρούσι. Τουλάχιστον έτσι νομίζω ότι γίνεται στην Ευρώπη. Για τη Ζιμπάμπουε δε γνωρίζω, αλλά κάτι μου λέι -μια και η ζούγκλα είναι κοντά- ότι εκεί θα ακολουθούν το παράδειγμά του κ. Λοβέρδου.

      Συν τοις άλλοις ο κ. υπουργός, αποφεύγοντας να επικροτήσει τις άοκνες προσπάθειες άλλων δημόσιων υπαλλήλων, όχι απαραίτητα νοσοκομειακών φαρμακοποιών, οι οποίοι καθημερινά λειτουργώντας μέσα στα φιλοιατρικά ασφυκτικά πλαίσια του νόμου, καταφέρνουν να περικόπτουν την εκτός νόμου συνταγογράφηση και έτσι να αποδίδουν νομίμως εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ υπέρ του κράτους, προσέφερε κάκιστες υπηρεσίες στην κοινωνία που τον εξέλεξε, δίνοντας για ακόμα μία φορά το μήνυμα ενός κράτους αχάριστου, όπου είσαι ότι δηλώσεις. Το συγκεκριμένο συμβάν, προϊόν ενός ήκιστου λαϊκισμού, προβάλλει μεν την εικόνα ενός υπουργού Ζορό, αλλά ουδόλως προάγει την διοικητική μεταρρύθμιση και την εναρμόνιση λόγων και πράξεων. Όπως λένε και οι φίλοι μας οι Εγγλέζοι "It' time to put our hands were our mouth is", αγαπητέ κύριε Υπουργέ. Νομοθετείστε, μη χειροκροτάτε.

ΥΓ: πριν βιαστεί κάποιος να με αποκαλέσει άσχετο, δηλώνω ότι γνωρίζω το νέο νόμο-εξάμβλωμα της κ Ξενογιαννακοπούλου, ο οποίος προβλέπει αγορές νοσοκομειακών φαρμάκων σε επίπεδο δραστικής ουσίας. It's not enough κυρία Υπουργέ. Αν επιθυμείτε πραγματικά την εξυγίανση πρέπει να υποχρεώσετε ΟΛΟΥΣ τους γιατρούς -όχι μόνο τους νοσοκομειακούς- να συνταγογραφούν αντίγραφα. Εκτός και αν νομίζετε ότι η καθίζηση των τιμών των φαρμάκων θα λύσει το πρόβλημα. Το πρόβλημα κυρία και κύριε Υπουργέ δεν είναι πρόβλημα τιμολογιακής πολιτικής, αλλά συνταγογραφικής ασυδοσίας. Εκτός και αν συμφωνείτε με την κ. Κατσέλη η οποία δήλωσε ότι οι γιατροί δε συνταγογραφούν τα αντίγραφα επειδή αυτά δεν είναι αρκούντως φθηνά. Μάλλον κυρία Κατσέλη δεν έχετε αντιληφθεί ποια δύναμη κινεί τις χρυσοφόρες πέννες των γιατρών μας. ΑΝ θέλετε να το μάθετε και επίσης αν θέλετε να ξεσκαρτάρετε τον στρατό των συμβούλων σας ρωτείστε τους αν γνωρίζουν τι είναι η ALLHAT!

ΜΑΓΚΙΑ ΚΛΑΝΙΑ ΚΑΙ ΚΩΛΟ ΦΙΝΙΣΤΡΙΝΙ

"ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΟΥΛΑΩ"  δήλωνε, έμπλεος μαγκιάς και περηφάνιας στις 15 Σεπτεμβρίου 2006 ο γιαουρτοπατριώτης  νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης για τον φίλο του κ. Πανάγο Αναγνωστόπουλο που ενεπλάκη στο σκάνδαλο των «κουμπάρων».

Μετά τις προχθεσινές εξελίξεις  και το ουσιαστικό ξήλωμα του αδελφού του από το ψηφοδέλτιο, λόγω πιέσεων από τους στριγκάκηδες των Αθηνών, ο υποψήφιος Νομάρχης δήλωσε ""ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΟΥΛΑΩ, ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ".

Φρονώ, ότι όποιος τελικά επιλεγεί για αντίπαλος του Ψωμιάδη στις επερχόμενες εκλογές, πρέπει να κάνει το συγκεκριμένο τσιτάτο σημαία. Δεν είναι κακό να φτύνεις, κακό είναι να γλύφεις εκεί που μέχρι πριν λίγο έφτυνες.