ΤΙ ΤΡΑΒΗΞΑΜΕ ΠΕΡΣΙ ΤΕΤΟΙΑ ΕΠΟΧΗ ΜΕ ΤΗ ΓΡΙΠΗ!

Η διάχυτη τρομολαγνεία της γρίπης πέρσι τέτοια εποχή, όμως αυτός ο ιστότοπος- CODEHEALTH- έδωσε πάρα πολλά αληθινά και επιφωτιστικά στοιχεία και βοήθησε σημαντικά όσους διέθεταν ευήκοα ώτα στο να αντιληφθούν πολλά για το τι μπορεί να υπάρχει πίσω από την κήρυξη μιας σύγχρονης πανδημίας? γρίπης. Δες τε την φωτογραφία και θα αντιληφθείτε ότι τα μέτρα προφύλαξης αφορούσαν και....τα αγάλματα του Βούδα!

ΡΑΠΙΣΜΑ Ή ΡΑΠΑΡΙΣΜΑ;

Ο κ. Λοβέρδος μας είχε ανατριχιάσει στα μέσα Μαίου, όταν εξεδήλωσε την πρόθεσή του να βγάλει στη φόρα τα κυκλώματα παράνομης (?) συνταγογραφίας και να αποκαλύψει ονόματα γιατρών και φαρμακοποιών. Σύμφωνα με τον ίδιο θα έριχνε τη βόμβα αρχές Ιούνη. Τι έγινε ρε μεγάλε; Πιάνουμε Ιούλιο σε λίγο, βάρεσε καύσωνας,  άντε ρίχτα γιατί όπου νάναι την κάνουμε για μπάνια. Κάποιοι κακόβουλοι θα ισχυριστούν ότι τα έκανε πλακάκια με τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η εξήγηση είναι πιο απλή. Αυτό που διατυμπάνιζε ως παράνομη συνταγογράφηση ήταν απλώς συνταγογραφική προτίμηση προς τα φάρμακα συγκεκριμένων εταιρειών, η οποία φυσικά, στις δυτικού τύπου δημοκρατίες, δε συνιστά αδίκημα. Εκτός και αν φλέγεσαι από σοσιαλιστικό πυρετό οπότε μέσα στο βαλκανικού τύπου παραλήρημα θεωρεις την επαγγελματική επιτυχία συνόνυμο της απάτης.

Πρός επίρρωσιν των παραπάνω σας παραθέτω και την είδηση (14 Μαίου) σχετικά με το ράπισμα του Λοβέρδου στα αυθάδικα μούτρα του συμπλέγματος φαρμακοβιομηχάνων-γιατρών-φαρμακοποιών. Φίλε Υπουργέ. Το σύμπλεγμα υπάρχει. Απλώς οι σύμβουλοί σου είναι της πλάκας και δίνεις λάθος λύσεις.

Αρχές Ιουνίου θα μάθουμε ποιοί γράφουν πολλά φάρμακα (Γιούριαααααα παρέμβαση του συντάκτη, ο οποίος είναι πλακατζής -το επάγγελμα)

Άρθρο από το Hellenic Business (www.hbnews.gr)

[14.05.2010, 15:58]

Τα ονόματα των πρώτων στην παράνομη συνταγογράφηση γιατρών και φαρμακοποιών και εταιρειών που επωφελούνται θα δώσει στην δημοσιότητα στις 4 ή 5 Ιουνίου ο υπουργός Απασχόλησης.


«Θα σηματοδοτήσει ένα ουσιαστικό ράπισμα στα σκάνδαλα, στο όργιο της διαφθοράς», σημείωσε ο κ. Λοβέρδος.

Ο ΝΕΟΣ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΙΚΑ

ΤΟ ΑΝΙΚΗΤΟ ΟΠΙΟ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

Αυτή η περίοδος του παγκοσμίου κυπέλλου είναι η καλύτερη για το σάπιο πολιτικό σύστημα της χώρας μας, ας είναι καλά η στρογγυλή θεά και για κανένα μήνα δεν θα κουνιέται φύλλο σε ολόκληρη τη χώρα. Μεγάλο μεράκι το ποδόσφαιρο και ανίκητο όπιο, ακόμη και σε σχέση πχ με το όπιο της θρησκείας που έλεγαν οι μαρξιστές. Όμως δεν έχει καμμία σχέση το τηλεθέαμα του Μουντιάλ με το ιδεώδες του αθλητισμού αφού τον μοναδικό αθλητισμό που προάγει είναι εκείνον του καναπέ. Και βοηθάει πάρα πολύ το Παγκόσμιο Κύπελλο στην κατανάλωση πίτσας, fast food, greek-σουβλάκι και μπύρας, δεν είναι τυχαίο που χορηγός μεγάλης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης είναι η μπύρα Heineken. Και αλλοίμονο αν παρακινηθούν οι νέοι να αθληθούν, τι θα γίνουν τότε οι μπύρες, οι πίτσες, τα σουβλάκια, τα στοιχήματα; Και τι θα γίνουν οι δύστυχοι οι καρδιολόγοι που θα έχουν πολύ λιγώτερη δουλειά αν παρακινηθούν οι νέοι στο ιδεώδες του αθλητισμού; Μείνετε λοπόν όλοι εκεί, αγέρωχοι μπροστά στούς καναπέδες σας, για να είμαστε όλοι καλά. Ανίκητο το όπιο της ποδοσφαιρικής αρένας! (παρεπιμπτόντως δεν τα έχω με το ποδόσφαιρο που λατρεύω να παίζω, ευτυχώς πρόλαβα κάτι από τις εποχές της αλάνας και ήμουνα παιδί όταν είδα τον μάγο Πελέ στον ιστορικό τελικό Βραζιλία-Ιταλία)

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Για να καταλάβουμε με ποιό τρόπο το ευρύ κοινό μπορεί να αποτιμά και να κρίνει την τέχνη και τους καλλιτέχνες θα σας αναφέρω το παρακάτω ιστορικό γεγονός, που είχε σχολιασθεί πρόσφατα και σε άρθρο του μουσικού περιοδικού ΤAR,
Στις 17 Ιανουαρίου του έτους 1984 πέθανε ο συνθέτης του ελαφρού τραγουδιού Κώστας Γιαννίδης και την επόμενη μέρα πέθανε ο συνθέτης του ρεμπέτικου Βασίλης Τσιτσάνης. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα τεράστια μεγαλόστομα κείμενα στον τύπο για τον Τσιτσάνη και την μονολεκτική ανακοίνωση για τον θάνατο του Γιαννίδη. Ήταν τουλάχιστον προκλητικό! Στην κηδεία του Τσιτσάνη παραβρέθηκε σύσσωμος ο πολιτικός και καλλιτεχνικός κόσμος. Στην κηδεία του Γιαννίδη πήγαν ελάχιστοι… Ανίσχυρη η σύγκριση θα πείτε, ενδεχομένως και παράλογη, ναι αλλά η πραγματικότητα είναι πραγματικότητα… κι αυτή η ιδιοτελής αίσθηση του τι είναι και τι δεν είναι «λαός» με αηδιάζει ακόμα σήμερα!
Ο Τσιτσάνης επιβραβεύτηκε όσο ζούσε, συνεχίζει να εκτιμάται και τώρα που έφυγε από τη ζωή. Ο Κώστας Γιαννίδης έχει ξεχαστεί ακόμα κι από τους πολλούς, αυτούς που το ελαφρό τραγούδι ήταν προσιτό στο αυτί τους... Ο Γιαννίδης υπήρξε μια τεράστια προσωπικότητα -με αντικειμενική προσέγγιση- για την εξέλιξη της ελαφράς μουσικής αλλά και για την πορεία της λόγιας μουσικής, αφού μιλάμε για την ταυτοπροσωπία με τον μεγάλο συνθέτη Γιάννη Κωνσταντινίδη.
Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης ή Κώστας Γιαννίδης υπήρξε μεγάλο ταλέντο με εξαιρετικές σπουδές στην Γερμανία, προσωπικότητα ίσως ισοδύναμη του Νίκου Σκαλκώτα, σπουδαίος πιανίστας και μαγικός ακομπανιαματέρ και πάνω από όλα ενας σεμνός και αέρινος άνθρωπος. Τέτοιες προσωπικότητες σαν τον Γιαννίδη τις έφαγε ο προοδευτικός αριστερισμός και ο λαικισμός και έφθασαν στο σημείο να θεωρούνται αστοί συνθέτες. Μάλιστα μετά τη μεταπολίτευση ο κάθε ατάλαντος που έπαιζε ακομπανιαμέντα στην κιθαρίτσα του εθεωρείτο μεγάλος λαικός συνθέτης αρκεί να μελοποιούσε αριστερούς ποιητές-τότε ζήσαμε πχ την μαζική μελοποίηση Ναζίμ Χικμέτ.
Δυστυχώς στον τόπο μας μπερδεύεται εύκολα ο τραγουδοποιός με την έννοια του συνθέτη ευρύτερα. Αλλά και πολλοί συνθέτες (μεγάλοι μας συνθέτες εν ζωή όπως διατυμπανίζουν τα ΜΜΕ) παριστάνουν τους έλληνες Βάγκνερ και Μπετόβεν (και πραγματοποιούν μυριάδες εκδόσεις των βαρετών και άτεχνων συμφωνικών τους έργων) ενώ έχουν γράψει απλά ωραία τραγούδια, τίποτε παραπάνω από ωραία τραγούδια και ετσι θα έπρεπε να παρουσιάζονται. Βέβαια το διαβατήριο προς το πάνθεον της μεγάλης συμφωνικής μουσικής προσπαθούν να εξαγοράσουν μέσα από τις πολιτικές τους δραστηριότητες, όντας πολιτικοί στην μουσική και μουσικοί στην πολιτική. Δεν τους πιάνει κανείς πουθενά. Προσπαθούν από καθαρή ματαιοδοξία και εκ του πονηρού να χτίσουν τα μαυσωλεία τους και να ζήσουν εκεί μέσα ενώ είναι ακόμη στη ζωή. Δεν θα αναφέρω ονόματα γιατί κάποια από αυτά θεωρούνται μυθικά και στον τόπο μας άμα δηλώσεις ή σε πούνε μύθο τα ΜΜΕ δεν τολμάει να σε κουνήσει κανείς.
Εδώ στούς σκεπτόμενους έλληνες απομένει ως ελπίδα στο απώτατο μέλλον μόνον ο Πανδαμάτωρ Χρόνος-ο μόνος δίκαιος τελικά κριτής-εκείνος είναι που αντικειμενικά θα αποτιμήσει τα μικρά και τα μεγάλα της τέχνης.

JAMES

Τι να πω. Οι άνθρωποι πλεον δε γράφουν μουσική. Αφήνουν μηνύματα και όποιος καταλάβει το νόημα το κατάλαβε. Σκύβουν και σε βγάζουν από τα σκατά, όχι επειδή ενδιαφέρονται αλλά επειδή η μουσική τους ρουφάει προς τα πάνω. Ρούφα τα μωρό μου!

Τώρα, με το Ten below έχω μείνει άναυδος. Πώς γράφεις τέτοια μουσική πάνω σε τέτοιους στίχους; Και πάνω απ' όλα πώς το κάνεις να ακούγεται τόσο εύκολο, τόσο αυτονόητο, τόσο αβίαστο και απλό. Πώς μπορείς να εμπνέεις, να σώνεις. Αυτοί δεν είναι συγκρότημα. Είναι ο Στρατός Σωτηρίας. Salvation Army.