Επειδή κάποιοι επιμένουν να κατηγορούν τον Γεώργιο Παπανδρέου ως ψεύτη και ανειλικρινή, πρέπει να τονιστεί ότι:
1) Ο Ελληνικός λαός δεν είναι έτοιμος να δεχτεί αλήθειες. Ποτέ δεν ήταν.
2) Κάθε πολιτικός είναι αναγκασμένος να ανακοινώνει μέτρα με τρόπο που ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση του ακροατηρίου. Δηλαδή, στην περίπτωση του Έλληνα, να λέει μισές αλήθειες και να πουλάει και ολίγη επαναστατική μαγκιά.
3)Ο Γιωργάκης έπεσε θύμα της ιδιοσυγκρασίας του ακροατηρίου του, με αποτέλεσμα να μην ανακοινώσει εξαρχής την αλήθεια (ότι δηλαδή πάμε πλησίστιοι για ΔΝΤ) και έτσι να εξαγγείλει μόνο τα μισά από τα μέτρα που αντικειμενικά έπρεπε να ληφθούν.
4) Όπως όμως δεν περιμένουμε ένα χάπι να δράσει στη μισή δόση (σας έχει περάσει ποτέ ο πονοκέφαλος με 100 mg ασπιρίνης;), έτσι και τα μέτρα του πρώτου Μνημονίου δεν ήταν επαρκή, οπότε δεν έπιασαν, τουλάχιστον όχι όσο έπρεπε.
5) Τελικά ο Γιωργάκης αναγκάστηκε να ανακοινώσει και τα υπόλοιπα μέτρα στον ανώριμο λαό, πάντα διατηρώντας την ευγένειά του και μην αποκαλύπτοντάς του (του λαού) ότι αναγκάζεται (ο Γιωργάκης) να του τα ξεφουρνιζει λίγα λίγα, μέχρι που να αθροισθούν στην κατάλληλη δόση που απαιτείται για την αντιμετώπιση της νόσου (χρονία αριστερίζουσα κρατικοπάθεια περιπλεγμένη μετά χρονίας βαλκανίτιδας).
6) Όταν κάποτε ξεπεράσουμε τη φάση της άρνησης και μπορέσουμε να δούμε την πραγματικότητα κατάμουτρα, ότι δηλαδή είμαστε επαίτες και παρακαλάμε αυτούς που μισούμε επειδή είναι καλύτεροι από εμάς, τότε ίσως δούμε άσπρη μέρα. Μέχρι τότε ... καλές πλατείες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου