ΣΟΥΒΛΙΣΤΕ ΤΟΥΣ

Δεν είμαι υπέρ του κυνηγιού μαγισών, δεν είμαι υπέρ των λαϊκών δικαστηρίων. Τα θεωρώ όλα προφάσεις ενός άθλιου έθνους που προσπαθεί να βρεί εξιλαστήρια θύματα. Το άρθρο του Γιάννη Βούλγαρη χθές στα ΝΕΑ με εκφράζει.

Το θέμα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Γι' αυτό ακριβώς όταν διαβάζω το κάτωθι ρεπορτάζ της Έλλης Τραναταφύλλου εξοργίζομαι σε βαθμό που να κατανοώ και ακραίες πράξεις. Προς ενημέρωση σας, σας πληροφορούμε ότι οι βουλευτές μας ολοκληρώνουν τις επόμενες μέρες τις διαδικασίες μονιμοποίησης των 200 μετακλητών υπαλλήλων -τσιρακίων τους, νομιμοποιώντας τη χείριστη κομματική νοοντροπία (sic), η οποία μας οδήγησε στο σημερινό χάλι. Είναι ακριβώς αυτές οι σχέσεις διαπλοκής προνομιούχων τμημάτων της κοινωνίας και πολιτικής που ευθύνονται για τη διάρρηξη του παραγωγικού ιστού, για την επικράτηση της κοινωνικής νόσου του βολέματος στο δημόσιο, για τη ζωή με δανεικά εις βάρος των κορόιδων. Το ότι είδα χθες το σκουλήκι που λέγεται Τραγακης και έναν μαλάκα σκατόγερο βουλευτή του συνασπισμού να διαμαρτύρονται για το αίτημα περικοπής του 13 και 14 μισθού τους δεν με αηδιάζει, με εξοργίζει. Ελπίζω αυτή η οργή να πάρει στοχευμένες και επιλεκτικές μορφές έκφρασης. Μέχρι τότε, θα πρέπει να ανεχόμαστε όχι μόνο τους βουλευτές  αλλά και τους συνδικαλιστές που μας αξίζουν.

Και εξηγούμαι.Πότε θα δούμε μία απεργία με αιτήματα όχι εις βάρος του ΔΝΤ, αλλά το ξήλωμα των μετακλητών υπαλλήλων, την ΑΠΟΛΥΣΗ όλων των υπαλλήλων της βουλής που προσλήθφθηκαν εκτος ΑΣΕΠ, της περικοπής του 13, 14, 15, και 16ου μισθού τους, τη δημοσιοποίηση των ονομάτων και των στοιχείων πρόσληψής τους, την δημοσιοποίηση κάθε μήνα όλων των εσόδων των βουλευτών (κυρίως αυτών που προέρχονται από συμμετοχές σε επιτροπές), της περικοπής του επιδόματος 5000 ευρώ για αγορά ηλεκτρονικού εξοπλισμού στα γραφεία τους. ΑΙΤΗΜΑ είναι η ισότιμη κατανομή των βαρών της νέας λιτότητας.

Ορέγονται εξαιρέσεις...

Αντί να ζητούν με τη στάση τους συγνώμη ή να δίνουν το καλό παράδειγμα, έστω το σήμα της κοινής αγωνίας και προσπάθειας,  κάποιοι από τους "300" διαχωρίζουν για μία ακόμη φορά τη θέση τους...

Έλλη Τριανταφύλλου 30/04/2010 | 21:44 Τελευταία Ενημέρωση 21:44 30/04/2010

Σε μία περίοδο που οι πολίτες πρέπει να αποδεχτούν σημαντική συρρίκνωση του εισοδήματός τους οι 300 -ή τουλάχιστον κάποιοι από τους 300- ορέγονται εξαιρέσεις, προκαλώντας τα όρια του κόσμου... Δεν το χωράει το μυαλό ότι αυτή τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού και εξακολουθεί να παλεύει για να μην καταβαραθρωθεί, ότι την ώρα που όλοι προσπαθούν να πείσουν για την ανάγκη να περικοπούν όχι μόνο τα προνόμια αλλά και στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, το πολιτικό προσωπικό προσπαθεί να διατηρήσει τα μικρομάγαζα, τις εξουσίες του, τις ασυλίες του και κάθε είδους προνόμια. Αναρωτιέμαι τι ακριβώς σήμα στέλνουν σε αυτή την κοινωνία που αγωνιά εάν θα τα καταφέρει να επιβιώσει. Οτι είναι τα παιδιά ενός ανώτερου θεού; Ότι είναι στο απυρόβλητο; Ότι έχουν κάποια ιδιότυπη ασυλία;

Σε μία στιγμή που η πολιτική (και οι πολιτικοί) λιθοβολείται, έρχεται μία κάστα να πει τί; Οτι «σας φτάσαμε εδώ που σας φτάσαμε, θα σας βάλουμε τώρα το μαχαίρι στο λαιμό, φταίτε δεν φταίτε, ελάτε εσείς να πληρώσετε τον λογαριασμό και εμείς θα συνεχίσουμε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα...»

Aντί να ζητούν με τη στάση τους συγνώμη ή να δίνουν το καλό παράδειγμα, έστω το σήμα της κοινής αγωνίας και προσπάθειας, διαχωρίζουν για μία ακόμη φορά τη θέση τους. Πατούν οι ίδιοι την «κόκκινη γραμμή» και παίρνουν θέση απέναντι στον κόσμο. Ε, αυτό ξεφεύγει από κάθε λογική, από κάθε ανοχή, μην πω και από τα όρια της ηθικής και απορώ πώς δεν το καταλαβαίνουν.